هدف اساسی در این تحقیق بررسی علیت گرنجر بین نابرابری درآمد و بهره‌وری نیروی کار(شاغلین) در بین بیست و هشت استان ایران از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۵ است. در تحقیق حاضر از یک روش داده‌های ترکیبی جدید بر اساس سیستم های به ظاهر نامرتبط و آزمون والد به کار گرفته شده است. آنچه که نتایج موردبررسی در تحقیق نشان می‌دهد اثر یک طرفه ای از بهره‌وری بر نابرابری درآمد در استان‌های بوشهر، خوزستان، قم، کهگیلویه و بویراحمد و هرمزگان وجود دارد که این اثر به‌صورت مثبت بوده درحالی‌که در استان‌های کردستان و سیستان و زنجان معنادار بوده ولی با اثری منفی. در سایر استان‌های دیگر بدون ارتباط با آثار متفاوت بوده است؛ بنابراین شدت نابرابری در بهره‌وری در بین استان‌های مختلف ایران به دلیل افزایش نابرابری در درآمد یکسان نیست. در بررسی عواملی که بر بهره‌وری تأثیر دارند، عواملی مانند نسبت شاغلین زن یا مرد به کل شاغلین، پیشرفت تکنولوژی، شاغلین باسواد به کل (به دلیل اینکه باسواد بودن بیشتر از سطح سواد بر رشد تأثیر دارد به جای شاغلین تحصیلکرده در مراکز عالی تنها به بررسی شاغلین با سواد با همان تعریفی که از سواد شده است پرداخته شده است)، هم چنین میزان متوسط حقوق و دستمزد در هر استان از بخش خصوصی، دولتی و تعاونی موردتوجه واقع می‌شوند. با توجه به مدل براورد شده تنها متوسط حقوق و دستمزد بوده است که بر بهره‌وری شاغلین استان تأثیر داشته آن هم به‌صورت منفی. تأثیر شاغلین باسواد و هم چنین پیشرفت تکنو لوژی بر بهره‌وری به‌صورت مثبت ولی بی‌معنی بوده است.
ذوقی، الناز. ۱۳۹۲. «ارتباط نابرابری درآمد و بهره‌وری در ایران». استاد راهنما: اسمعیل ابونوری. استاد مشاور: احمد جعفری صمیمی. دانشگاه مازندران.
بدون دیدگاه