امروزه در مسیر رشد و توسعه کشورها توجه به مسئله نابرابری درآمدی با تغییرات بهره‌وری حائز اهمیت است. ازجمله عوامل مهم در کاهش نابرابری درآمدی با تغییرات بهره‌وری، مخارج سرمایه‌گذاری در R&D است. در مسیر توسعه اقتصادی هر کشور، نابرابری درآمدی ابتدا افزایش یافته و پس از ثابت ماندن در سطح معینی به‌تدریج کاهش می‌یابد این الگو بعداً به نام منحنی«U» معکوس کوزنتس معروف شد. طبق دیدگاه کوزنتس، با حضور دولت و صرف هزینه‌های لازم برای گسترش مرزهای دانش، امکان برگشت منحنی کوزنتس به شکل نزولی بسیار سریع تر و راحت‌تر است؛ اما به نظر می‌رسد در مناطق روستایی ایران به علت خرده مالک بودن کشاورزان و عدم جهت دهی مناسب مخارج تحقیق توسعه به سمت فعالیت‌هایی که کشاورزان به آن مشغول هستند، مخارج تحقیق توسعه موجب افزایش نابرابری درآمدی در این مناطق می‌شود. در این تحقیق با استفاده از مدل خودرگرسیونی برداری به نحوه اثرگذاری مخارج تحقیق و توسعه بخش کشاورزی بر نابرابری درآمد در مناطق روستایی ایران طی دوره (۸۹-۱۳۵۰) پرداخته شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد، مخارج تحقیق و توسعه بخش کشاورزی اثر مثبت و دائمی بر نابرابری درآمدی مناطق روستایی ایران دارد. درنتیجه فرضیه تحقیق مبنی بر اینکه مخارج تحقیق و توسعه بخش کشاورزی نابرابری درآمد مناطق روستایی را تشدید می‌کند تائید می‌شود.
غفرانی،فهیمه. ۱۳۹۲. «تأثیر مخارج تحقیق و توسعه بخش کشاورزی بر نابرابری درآمد در مناطق روستایی ایران». استاد راهنما: نادر مهرگان. استاد مشاور: ابوالفضل شاه‌آبادی. دانشگاه بوعلی سینا، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی.
بدون دیدگاه